ΕΕ όπως Γ΄ Ράϊχ-Βρείτε τις ομοιότητες

Ο Ευρωπαϊσμός είναι μια εφεύρεση των ναζιστών, που ήταν οι πρώτοι που ανέπτυξαν σχέδια (οικονομικά και πολιτικά) ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αν δημοσιεύσουμε σήμερα κάποιες ομιλίες από την εποχή του Χίτλερ, από τους Goebbels, Ρίμπεντροπ και άλλους ηγέτες των Ναζί, χωρίς να αναφερθούμε στην πηγή, πολλοί θα πιστέψουν ότι είναι βουλευτές του σημερινού Ευρωκοινοβουλίου.

Πολύ πριν από την ανάληψη της εξουσίας το 1932, ο ηγέτης των Ναζί Alfred Rosenberg - εξέχον μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας που κατέλαβε σημαντικά κρατικά αξιώματα. Δικάστηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό - παρακολούθησε ένα συνέδριο στην Ευρώπη, στη Ρώμη. Στη συνέχεια, ο Χίτλερ και όλοι οι εκπρόσωποι του έκαναν συχνές αναφορές στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της εποχής του, της τρομοκρατικής κυριαρχίας, ακόμη και πριν από τον πόλεμο. Υπάρχουν διάφορες συλλογές, όπως ένα πλούσια εικονογραφημένο βιβλίο, με τίτλο «Μόνο η Ευρώπη», στο οποίο έγραψε την εισαγωγή ο Ρίμπεντροπ. Το 1937, για παράδειγμα, δήλωσε στο ναζιστικό συλλαλητήριο του κόμματος στη Νυρεμβέργη ότι: «η Γερμανία ενδιαφέρεται περισσότερο για την Ευρώπη από ό, τι οι άλλες χώρες. Η χώρα μας, ο λαός μας, ο πολιτισμός μας και η οικονομία μας έχουν προκύψει από τις γενικές ευρωπαϊκές συνθήκες. Κατά συνέπεια, πρέπει να είμαστε εχθροί κάθε προσπάθειας να εισαχθούν στοιχεία διχόνοιας και καταστροφής στην ευρωπαϊκή οικογένεια των εθνών.»Λίγο μετά, το 1938, ο Rudolf Hess διοργάνωσε παρουσίαση στο Συνέδριο του ναζιστικού κόμματος, που ονομάστηκε «Ο αγώνας για την τύχη της Ευρώπης στην Ανατολή», που εξήγησε γιατί χρειάζεται ο Γερμανικός εποικισμός με ευρωπαϊκό πολιτισμό στους βαρβάρους (Ρώσους, Σλάβους)

Το 1940 ο Joseph Goebbels, δήλωσε: «Είμαι πεπεισμένος ότι σε πενήντα χρόνια οι άνθρωποι δε θα σκέφτονται από την άποψη των χωρών.» Ο επικεφαλής της Ναζιστικής προπαγάνδας πίστευε ότι η γερμανική ομοσπονδία θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για την Ευρώπη, διότι η απορρόφηση των γερμανικών κρατιδίων από τη γερμανική αυτοκρατορία είχε συντελεστεί. Έτσι, τα ευρωπαϊκά κράτη θα ενταχθούν αρμονικά χωρίς να υπονομεύεται η ταυτότητά τους: «Αν εμείς, με τη δική μας σκοπιά της Μείζονος Γερμανίας, δεν έχουμε κανένα συμφέρον να επιτιθόμαστε ιδιαίτερα οικονομικά, κοινωνικά ή πολιτιστικά, για παράδειγμα, στους Βαυαρούς και στους Σάξονες, τότε ούτε έχουμε συμφέρον να υπονομεύσουμε την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ιδιαιτερότητα για παράδειγμα, των Τσέχων πολιτών.Ευρωπαίοι λακέδες της ναζιστικής Γερμανίας όπως ο Quisling Vidkun (Νορβηγός πολιτικός. Στις 9 Απριλίου του 1940, με τη γερμανική εισβολή της Νορβηγίας να βρίσκεται σε εξέλιξη κατέλαβε την εξουσία με ένα ναζιστικό πραξικόπημα) δήλωσαν ότι η Γερμανική Συνομοσπονδία θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο για τη συνεργασία με άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Ο Goebbels υποστήριξε ότι ποτέ δεν είχε την πρόθεση να επιβάλλει δια της βίας τη νέα τάξη και την αναδιοργάνωση της Ευρώπης. «Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι Γερμανοί να πιστεύουν ότι όταν φέρνουμε μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη θα το κάνουμε, προκειμένου να καταπνίξουμε τους άλλους λαούς. Για να μην μακρηγορώ θα εξηγήσω το ρεαλιστικό χαρακτήρα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: Κατά τη γνώμη μου, ένα έθνος πρέπει για να έχει τη δική του ελευθερία να είναι εναρμονισμένο με τα τρέχοντα γεγονότα και τα ζητήματα της αποτελεσματικότητας. Με απλά λόγια, ακριβώς όπως κανένα μέλος της οικογένειας δεν έχει το δικαίωμα να διαταράξει την ειρήνη για ιδιοτελείς λόγους, δεν μπορεί να επιτραπεί σε κανένα ευρωπαϊκό έθνος να βάλει εμπόδια στο δρόμο της γενικής διαδικασίας οργάνωσης.»

Στο ίδιο πνεύμα, ένας αξιωματούχος του Υπουργείου Απασχόλησης της Ναζιστικής Γερμανίας δήλωσε ότι οι Ναζί δεν αγωνίζονται μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για την Ευρώπη. Επεδίωκαν ένα σχέδιο Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας. Ο ναζί υποστήριξε ότι ο ρόλος της Γερμανίας στην Ευρώπη ήταν να συμβιβάσει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών κρατών με τα συμφέροντα της Ευρώπης στο σύνολό της. Σε αυτή την προσδοκία προστέθηκε η άποψη ότι τα συμφέροντα και οι ανάγκες της Γερμανίας είναι ουσιαστικά και άρρηκτα συνδεδεμένα με την Ευρώπη.

Οι Ναζί συχνά τόνιζαν ότι τα κράτη πρέπει να συμμετάσχουν εθελοντικά στη νέα Ευρώπη. «Ηγεσία δεν σημαίνει κυριαρχία, αλλά εξωτερική προστασία και εσωτερική λογοδοσία». Αυτό ήταν το σύνθημά τους. Οι Ναζί λέγαν ότι ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι δεν ήθελαν να παραδοθούν, αλλά να συνεργαστούν ειλικρινά με όλα τα ευρωπαϊκά έθνη που έχουν αποδειχθεί ιστορικά ότι είναι ευπρόσδεκτα ως μέλη της νέας Ευρώπης. Η εθνική και πολιτιστική ανάπτυξη, η ελευθερία και η ανεξαρτησία είναι εξασφαλισμένες. Κυνικά ισχυρίστηκαν ότι τα παραδείγματα της Φινλανδίας, της Ουγγαρίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Κροατίας και της Σλοβακίας, όλων δηλαδή των κατεχόμενων στρατιωτικά χωρών, έδειξαν ότι δεν υπήρχε πρόθεση να παρέμβουν στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών. «Μόνη απαίτηση μας είναι τα ευρωπαϊκά κράτη που είναι ειλικρινή και ενθουσιώδη να γίνουν μέλη της Ευρώπης.» Οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές ήλπιζαν να βρουν, επιτέλους, ένα νέο τρόπο λειτουργίας της Ευρώπης χωρίς όμως να κυριαρχούν: «Η ιδέα της ηγεσίας, η οποία είναι η κεντρική ιδέα της νέας διεθνούς ζωής στην Ευρώπη, είναι η άρνηση των ιμπεριαλιστικών μεθόδων μιας άλλης εποχής: σημαίνει την αναγνώριση της συνεργασίας, την αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία από τα μικρότερα κράτη για την αντιμετώπιση των νέων κοινών προβλημάτων.» (σ.σ. την παραπάνω πρόταση θα μπορούσε κάλλιστα να την πει και ο Αλέξης Τσίπρας) Ουσιαστικά πρότειναν τη σημερινή απάνθρωπη ιμπεριαλιστική ένωση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Ομοίως, ο Arthur Seyss-Inquart (Αυστριακός πολιτικός, διετέλεσε Καγκελάριος της Αυστρίας και αργότερα έγινε υψηλόβαθμο στέλεχος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, αρχικά στη χώρα του και μετέπειτα στη Ναζιστική Γερμανία. Διετέλεσε επίσης αναπληρωτής κυβερνήτης της κατακτημένης Πολωνίας και, αργότερα, κομισάριος του Ράιχ (Reichskommissar) στην επίσης κατακτημένη Ολλανδία. Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνελήφθη, δικάστηκε στην Δίκη της Νυρεμβέργης, βρέθηκε ένοχος για την κατηγορία εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εκτελέστηκε στις 16 Οκτωβρίου 1946.) έγραψε ότι κανείς δεν ήθελε να δει μια Ευρώπη που κυριαρχείται από τη Γερμανία: «Η μόνη μας ελπίδα είναι η εμφάνιση μιας Ευρώπης που είναι πραγματικά ευρωπαϊκή και έχει επίγνωση της ευρωπαϊκής αποστολής της»...

Μετά την εισβολή στην Σοβιετική Ένωση, δόθηκε κεντρικό σύνθημα στην μαζική κυκλοφορία των ελεγχόμενων από τους Ναζί εφημερίδων ότι τις ένδοξες μέρες του Τρίτου Ράιχ, να σημειωθεί ότι θα υπάρξει μια γερμανική Ευρώπη: «Στην πραγματικότητα οι στρατιώτες του Ράιχ υπερασπίζονται όχι μόνο την υπόθεση της χώρας τους, αλλά προστατεύουν κάθε ευρωπαϊκό έθνος αντάξιο του ονόματός του.»

Το πρόβλημα ήταν με αυτούς που δεν ήταν αντάξιοι του ονόματός τους...

Μια σταθερά στη ναζιστική ιμπεριαλιστική στρατηγική ήταν να μιλούν με τους συνεργάτες και τους γείτονές τους και να διακηρύττουν την ιδέα ότι η κοινή επιδίωξη των κοινών συμφερόντων είχε αντικαταστήσει την καπιταλιστική αντιπαλότητα και τον ανταγωνισμό - τι σύμπτωση! Ο Χίτλερ πρωταγωνιστεί, επίσης, στην ιδέα της παγκοσμιοποίησης και αφιέρωσε ιδιαίτερη προσοχή σε θέματα όπως η ευρωπαϊκή έννοια της κοινότητας. Ο Anton Reithinger, διευθυντής του μονοπωλίου IG Farben , στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, το 1942, μίλησε για την ισορροπία μεταξύ των διαφόρων συμφερόντων των μελών του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, αφενός και αφετέρου για τα κοινά συμφέροντα όλων των ευρωπαϊκών λαών: «Για να πραγματοποιηθεί αυτή η σκέψη απαιτείται [...] η πίστη στην ιδέα της Ευρώπης και στην ευρωπαϊκή αποστολή της Γερμανίας.»


Πηγή

Αν σας άρεσε κάντε like ΕΔΩ